Ο Ντέμης Νικολαΐδης. Ο ισχυρός, ο κιτρινόμαυρος, ο ιδεολόγος. Πώς δεν ζηλεύει ο ένας τον άλλον; Ποτέ δεν ζήλεψαν; Τι διακανονισμούς έχουν κάνει; «Ποτέ δεν ζηλεύουμε» λέει η Δέσποινα λες και άκουσε τη σκέψη μου, πριν διατυπώσω κομψά και πολιτικώς ορθά την ερώτηση. «Όταν φτάσεις σε ένα σημείο, όπως αυτό του να κάνεις οικογένεια και παιδιά, τι να ζηλέψεις; Να σου έχει δώσει ο άλλος το δικαίωμα, να ζηλέψεις, αλλά χωρίς λόγο να ζηλεύεις, ε, τότε έχεις πρόβλημα. Τα ζευγάρια ζουν μαζί. Έχουν κοινή ζωή αλλά όχι κατάργηση της ατομικότητας. Έχει ο καθένας τις συνήθειές του και ανάγκη χώρου για να αναπνεύσει, αλλιώς πνίγεται. Θα βαρεθεί ο ένας τον άλλον χωρίς ελευθερία, χωρίς επιλογή, χωρίς εμπιστοσύνη».
Δύσκολες ερωτήσεις υπάρχουν άραγε; Για τη Δέσποινα μια δύσκολη ερώτηση ήταν η χτεσινή της Μελίνας, που ζητούσε να μάθει από τη μαμά Δέσποινα τι είναι το άπειρο. «Υπάρχουν μόνο δύσκολες απαντήσεις» γελάει η Δέσποινα. Μπορεί, άραγε, να ζήσει πια χωρίς το κοινό; Χωρίς όλη αυτή την αγκαλιά του θαυμασμού; «Μου δίνει πολλά, είναι αλήθεια, το κοινό. Και μεγάλη σύγχυση, μερικές φορές. Αλλά νομίζω πως ναι, μπορώ. Νομίζω. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να κάνω αυτό που κάνω, να τραγουδάω, δεν θα μπορούσα να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο, αλλά θα μπορούσα χωρίς το υπόλοιπο. Δεν έχω τόσο μεγάλη ματαιοδοξία για να είμαι εγκλωβισμένη σε κάτι τέτοιο. Όμως, φέτος που επέλεξα να μη συμμετέχω κάπου, να μην εμφανιστώ, έρχονται βραδιές που το τραγούδι μού λείπει αφόρητα. Μου λείπει το πάρτι που γινόταν. Όχι, δεν ξέρω πώς θα είναι αν το στερηθώ τελικά όλο αυτό».
Εύχεται για το 2009 υγεία πάνω απ όλα και όλα τα άλλα γίνονται. Λέμε για την κρίση στη διασκέδαση, στα μπουζούκια και θυμάμαι από πόσο παλιά η Δέσποινα προέβλεπε προβλήματα να έρχονται. «Είναι λογικό όλο αυτό. Τα μπουζούκια είναι πολυτελής διασκέδαση και γίνονται ο καθρέφτης της κρίσης. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει χρήματα, θα βγει μία φορά το μήνα και θα πάει κάπου πιο οικονομικά. Πιστεύω πως μελλοντικά αυτό το είδος διασκέδασης θα μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο, σχετικό πάντα, γιατί αυτό είμαστε ως λαός. Θα γίνουν αναπροσαρμογές. Θα συμβούν μεγαλύτερες συμπράξεις, θα αλλάξουν οι τιμές, τέτοια». Λέμε λίγο τι κάνουν οι κοινοί μας φίλοι. Και λίγο ακόμα για βιβλία, ταινίες και τη Φραουλίτσα και την Μπάρμπι Μαριπόζα στα παιδικά και τη Μαδαγασκάρη 2. Της λέω ότι τα παιδιά της μοιάζουν στον πατέρα τους, για αστείο. Γελάει, ανασκευάζει και πυροδοτεί κουβέντα. «Τα μάτια του πατέρα τους έχουν, ναι, αλλά όλα τα άλλα είναι δικά μου. Όλα. Γιατί μου το λέτε όλοι; Δεν σας καταλαβαίνω, άνθρωποι».