Νικόλ Κίντμαν Εναντίον Τομ Κρουζ
"Ήθελε να ζω στη σκιά του"
Όλοι θυμόμαστε, το 2001, την αυστραλή ηθοποιό να δηλώνει «Τώρα, μπορώ επιτέλους να φοράω τακούνια», αφήνοντας να εννοηθεί πως ο Τομ είχε κόμπλεξ με το ύψος του και της επέβαλε να κυκλοφορεί με φλατ παπούτσια ακόμα και σε επίσημες εμφανίσεις ". Σήμερα, η Κίντμαν επανέρχεται με δηλώσεις για το γάμο της με τον Κρουζ και το πόσο ασφυκτικά ένιωθε σε αυτή τη σχέση.
Οι δυο τους υπήρξαν ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα ζευγάρια μέχρι το Φεβρουάριο του 2001, οπότε και ο Κρουζ κατέθεσε αίτηση διαζυγίου, επικαλούμενος ανυπέρβλητες διαφορές. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους υιοθέτησαν και δύο παιδιά, την Ιζαμπέλα και τον Κόνορ, σήμερα 15 και 13 ετών αντίστοιχα, τα οποία μετά το διαζύγιο μένουν με τον Τομ.
Η Νικόλ, λοιπόν, λέει σε συνέντευξή της πως κατά τα δέκα χρόνια του γάμου τους, ζούσε στη σκιά του συζύγου της και ένιωθε πως έγινε σταρ μόνο λόγω της σχέσης τους. «Πηγαίναμε στα Όσκαρ και σκεφτόμουν πως είμαι εκεί για να τον υποστηρίξω... Ένιωθα πως η δουλειά μου ήταν να φορέσω ένα όμορφο φόρεμα για να με δουν, αλλά όχι για να με ακούσουν».
Η Νικόλ και ο Τομ γνωρίστηκαν στα γυρίσματα της ταινίας "Day of Thunder", ενώ αργότερα συμπρωταγωνίστησαν στo Far and Away. Πιο γνωστή τους ταινία είναι το Μάτια Ερμητικά Κλειστά, ενώ η καριέρα της Κίντμαν απογειώθηκε μετά το χωρισμό τους, με το μιούζικαλ Μουλέν Ρουζ και το Όσκαρ που κέρδισε το 2003 για την ερμηνεία της στην ταινία Οι Ώρες.
Σήμερα, είναι παντρεμένη με τον επίσης αυστραλό τραγουδιστή Κιθ Έρμπαν και έχουν ένα κοριτσάκι, τεσσάρων μηνών. Λέει πως είναι πιο ευτυχισμένη από ποτέ, ενώ για το σημερινό της σύζυγο δήλωσε: «Ο Κιθ ήταν ο βράχος μου κατά τη γέννα. Είχα ακούσει ιστορίες για τοκετούς 40 ωρών και ήμουν σίγουρη πως και η δική μου θα ήταν έτσι, αλλά τελικά είχα εύκολη γέννα. Και μέσα σε όλα αυτά, τα μάτια του Κιθ μου έδιναν τόση δύναμη...»
Ο Κρουζ, που έχει επίσης ξαναπαντρευτεί και αποκτήσει μία κόρη, τη Σούρι, με την Κέιτι Χόλμς, έχει τη φήμη του καταπιεστικού συζύγου και, αν πιστέψουμε τη Νικόλ, πρέπει να ήταν πάντα κάπως έτσι...